Eugeniusz Pędzisz
– czterokrotny olimpijczykPierwszy mój kontakt ze strzelectwem miał miejsce w 1961r., w kole Ligi Przyjaciół Żołnierza, które działało w Liceum na ul. Wazów, gdzie pobierałem nauki. Treningi rozpocząłem pod okiem tr. Leona Szulca, reprezentując barwy „Czarnych” Żagań, a zajęcia odbywały się na strzelnicach „Gwardii” Zielona Góra.
Początkowo strzelałem z pistoletu dowolnego, ale podczas treningu złamała się w moim pistolecie iglica, więc poszedłem podpatrywać karabiniarzy „Gwardii”. Nie pamiętam nazwiska zawodniczki, ale miała na imię Pelagia, która dała mi okazyjnie postrzelać z karabinka sportowego. Efekty uzyskane w tarczy skłoniły mojego trenera do zmiany pistoletu na karabin i tak to się zaczęło.
Po rozwiązaniu sekcji strzeleckiej w „Czarnych” Żagań przeszedłem w 1963r. do KS „Gwardia” Zielona Góra. W okresie tym trenowałem wspólnie z R. Taysnerem, R. Szmajs, A. Strykowskim, M. Kubiakiem i T. Bartkowiakiem, pod kierunkiem tr. R. Sadurskiego.
Pierwszy swój medal Mistrzostw Polski w kategorii juniorów zdobyłem w 1965r. w Krakowie i miał on kolor brązowy. Od tego momentu moja kariera sportowa, oparta na ciężkiej pracy treningowej oraz oczywiście predyspozycjach strzeleckich, potoczyła się błyskawicznie.
W 1965r. powołany zostaję do reprezentacji na Mistrzostwa Europy juniorów, które odbyły się w Kairze, gdzie zająłem V miejsce. Ponadto w tymże roku zdobywam pierwszy złoty medal w Mistrzostwach Polski Juniorów. Natomiast w kategorii seniorów sukces ten osiągam w 1966r. Redaktor R. Siuda w Gazecie Zielonogórskiej napisał wtedy: „Eugenia Pędzisz wygrywa”.
Ogółem dla KS „Gwardia” zdobyłem w Mistrzostwach Polski, jako junior 11 medali - w tym 5 złotych, 3 srebrne i 3 brązowe, a jako senior: 4 medale - w tym 1 złoty, 2 srebrne i 1 brązowy.
Lata biegły jednak nieubłaganie i w 1967r. osiągnąłem wiek poborowy. Służbę wojskową odbywałem w Warszawie, reprezentując barwy nowego klubu – „Gwardii” Warszawa. Moim dalszym szkoleniem zajął się tr. Sylwester Krodowski, który przyczynił się do pierwszego startu olimpijskiego w Meksyku, gdzie zająłem 22 miejsce. Kolejny etap kariery sportowej podyktowany został małżeństwem z opolanką, również uprawiającą sport strzelecki. W ten sposób po raz trzeci zmieniłem barwy klubowe, przechodząc w 1969r. do „Gwardii” Opole. W nowym klubie współpracowałem z trenerami Adamem Szwajgertem i Ireneuszem Ussem, a efektem tego był brązowy medal Mistrzostwa Świata, zdobyty w 1970r. w Phoenix.
Reasumując, podczas 25-letniej kariery sportowej czterokrotnie reprezentowałem Polskę w Igrzyskach Olimpijskich - 1968-1972-1976-1980. Niestety nigdy nie stanąłem na podium olimpijskim. Jako junior zdobyłem 11 medali Mistrzostw Polski; w tym 5 złotych, a jako senior 55 medali - w tym 17 złotych. W Mistrzostwach Europy Seniorów zdobyłem 10 medali - w tym 3 złote, a w Mistrzostwach Świata - 5 medali - w tym 2 złote.
W 1986r. zakończyłem czynne uprawiać strzelectwo, a swoją wiedzę i umiejętności przekazuję młodym adeptom tej dyscypliny, obejmując funkcję trenera w „Gwardii” Opole.
Zielonej Górze oraz klubowi „Gwardia” zawdzięczam bardzo dużo i z wielką przyjemnością odwiedzam swoje rodzinne miasto, a moi wychowankowie najbardziej lubią startować na starych „śmieciach” swojego trenera.
← Rok 1974. Mistrzostwa Europy – Holandia Złoty medal reprezentacji Polski z nowym rekordem świata w karabinku pneumatycznym. Skład zespołu: Eugeniusz Pędzisz /pierwszy po lewej stronie na dole) oraz Stanisław Marucha, Romuald Siemionow i Andrzej Trajda.
